Groepsexpositie
Michiel Jansen – Els Binnendijk
Paul Corvers – Guus Koenraads
Design: De OFFSPRING stoelen van GjaltProducties
Meet & Greet
zondag 14 december 2025
15.00 -17.00 uur
In 1965 studeerde Els Binnendijk (NL 1944) af aan de Academie voor Kunst en Industrie (AKI) te Enschede, afdeling Monumentale Vormgeving, Schilderen, Tekenen en Grafiek. In deze periode werd zij geboeid door textiele werkvormen. Zij experimenteerde met stofapplicaties en weeftechnieken, waarbij de organische vormen duidelijk gerelateerd waren aan de directe waarneming van landschap en vegetatie. Ingegeven door haar mathematische aanleg werd de organische vorm verlaten en werd het vierkant uitgangspunt in haar werk. Het kleurgebruik veranderde, van een keur aan pasteltinten werd gekozen voor een consequente toepassing van wit en roze. Het gebruik van de stippellijn en de onderlinge afstand van de ‘stippen’ gingen in haar werk een grote rol spelen. De strenge en gecontroleerde wijze van ontwerpen werden de basis voor haar werk. Het zorgt voor een patroon, ‘de verschuivingen’, dat is gebaseerd op mathematische wetmatigheden. Vaak in reeksen, meerdere panelen die elkaar aanvullen. De kleur roze is gevoelsmatig.
Michiel Jansen (NL 1959) werkt reeds vele jaren met leisteen. Dat is een oeroud materiaal, steen die van nature gelaagd is. Als beeldhouwer herschikt hij die lagen en bouwt er nieuwe eigen vormen mee op. Ruimte, lichtwerking en vormcontrasten zijn de belangrijke elementen van waaruit een beeld wordt ontworpen. De platen leisteen worden stuk voor stuk afzonderlijk bewerkt. Hakken, snijden, boren en slijpen. Daarna worden ze met elkaar verbonden en tot een geheel gemaakt. Vaak worden er nog pure kleurpigmenten aangebracht. Diep en duister zijn de stenen die in de sculpturen een sterke, heldere kleurbron lijken te verhullen.
Paul Corvers (NL 1953) studeerde begin jaren tachtig aan de Academie St. Joost in Breda. Zijn vroege fascinatie voor de Duitse kunstenaarsstroming Neue Wilde en het Amerikaanse abstract expressionisme evolueerde naar een meer ingetogen beeldtaal. Vandaag componeert hij schilderijen en objecten opgebouwd uit kleurvlakken, zorgvuldig geordend en doordacht. Zijn abstracte composities doen denken aan de intuïtieve harmonie van Mondriaan en aan de verstilde kracht van Mark Rothko, die zijn kleurvelden als pure ervaringsruimten beschouwde. In zijn objecten ontmoeten vlakken en volumes elkaar, met dezelfde serene intensiteit als in de schilderijen, maar nu ook in een fysieke dialoog met de toeschouwer. Of op doek of in ruimte: de vormen verwijzen enkel naar zichzelf. Ze balanceren in rust en evenwicht, en roepen een zeldzame stilte op. Juist in de kleine formaten en sobere volumes schuilt een onverwachte grootsheid: een leegte die rijk blijkt aan beelden en innerlijke resonantie.
Op het eerste gezicht maken de werken van kunstenaar Guus Koenraads (NL 1949) een verstilde, bijna strenge, indruk. Hij heeft een zichtbare voorliefde voor symmetrie. Zijn aandacht voor ruimte vindt uitdrukking in een welbewust toepassen van maatvoering, waarbij hij afmetingen zorgvuldig op elkaar afstemt. Hij gebruikt meest eenvoudige en strakke vormen en vlakken, past binnen één werk in de regel weinig verschillende kleuren toe. Onder die rationeel ogende kalmte maakt zich een uitzonderlijke gevoeligheid kenbaar. In zijn schilderingen worden de kleuren door zijn manier van opbrengen zelden homogeen, zodat de samenstellende tinten naast en door elkaar aan de oppervlakte komen als een verbeelding van gecontroleerde passie. Hoewel de voorstellingen abstract zijn, suggereren ze optische diepte. Koenraads versterkt die indruk. Hij creëert imaginaire ruimten in zijn schilderingen, enerzijds door aangrenzende vlakken te schilderen met verf van verschillende textuur en in lagen van verschillende dikte; anderzijds door de wijze waarop hij deze werken in hun omgeving plaatst.