Groepsexpositie november 2023
Miriam Prantl (Austria)
Enrique Veganzones (Spain)
Laus Heezemans (Netherlands)
9 – 26 november 2023
Miriam Prantl (Austria)
Enrique Veganzones (Spain)
Laus Heezemans (Netherlands)
9 – 26 november 2023
Miriam Prantl
Ruimte, licht en kleur zijn de basiscomponenten in het oeuvre van Miriam Prantl (Oostenrijk 1965), die ze gebruikt voor lichtinstallaties, architectonische ingrepen, sculpturen, muurreliëfs en geschilderde afbeeldingen.
Terwijl Miriam Prantl in de jaren negentig haar muurreliëfs feitelijk maakte door houten oppervlakken over elkaar heen te leggen zodat ze hun eigen ruimte creëerden, is ze in haar serie ‘manifolds’ (variaties), tot een veel subtieler effect gekomen door het samenspel van kleur, lijn en oppervlak, waardoor een illusie van ruimte op het canvas ontstaat.
Net zoals de trillingen van de individuele noten die op een instrument worden gespeeld uiteindelijk samenkomen in een harmonieuze melodie, probeert Miriam Prantl een algehele harmonie te bereiken door de trillingen van de kleuren – zoals hier bijvoorbeeld bepaald door het complementaire contrast dat wordt geproduceerd door blauwtinten en oranje. Het stralende effect van dit kleurenpaar wordt versterkt door subtiel gearceerde witte vlakken.
‘eightfolds 10b’ 2020/22, olie- en acrylverf, textiel op hout, 60 x 50 x 5 cm
Enrique Veganzones
Enrique Veganzones (Spanje 1965) gebruikt traditionele technieken als stucwerk, vergulden en eigeel tempera, niet zozeer als een herintroduceren van oude methoden, maar vanwege de bewerkelijke en langzame processen die ze met zich meebrengen. Zo vermijdt hij alles wat een snel verbruik van materialen betekent, op een meer milieuvriendelijke manier.
Deze langzame en moeizame procedures temmen de wil. De tijd maakt resultaten mogelijk die veel meer te maken hebben met de intensiteit van wat we ervaren en creëren, dan met het eenvoudig meten van tijd en moeite.
Alle werken van Enrique hebben hetzelfde formaat van 34 × 21 cm, een verhouding die verband houdt met de gulden snede. Na het verzegelen van een massief stuk hout met konijnenhuidlijm wordt aan één zijde linnendoek bevestigd. Vervolgens wordt het stucwerk gelegd. Het schilderen bestaat uit eigeeltempera en soms ook traditioneel vergulden.
Enrique Veganzones (Spanje 1965) gebruikt traditionele technieken als stucwerk, vergulden en eigeel tempera, niet zozeer als een herintroduceren van oude methoden, maar vanwege de bewerkelijke en langzame processen die ze met zich meebrengen. Zo vermijdt hij alles wat een snel verbruik van materialen betekent, op een meer milieuvriendelijke manier.
Deze langzame en moeizame procedures temmen de wil. De tijd maakt resultaten mogelijk die veel meer te maken hebben met de intensiteit van wat we ervaren en creëren, dan met het eenvoudig meten van tijd en moeite.
Alle werken van Enrique hebben hetzelfde formaat van 34 × 21 cm, een verhouding die verband houdt met de gulden snede. Na het verzegelen van een massief stuk hout met konijnenhuidlijm wordt aan één zijde linnendoek bevestigd. Vervolgens wordt het stucwerk gelegd. Het schilderen bestaat uit eigeeltempera en soms ook traditioneel vergulden.
‘20210207’, eigeel tempera en bladgoud op hout, 34 x 21 cm
Laus Heezemans
De beeldhouwer Laus Heezemans (Nederland 1947) werkt voornamelijk met Belgisch hardsteen, zowel in geometrische als in organische vormen. Zijn beelden zijn eenvoudig van vorm: details en versieringen laat hij achterwege. Bij het maken van een beeld gaat hij meestal uit van een idee of van een begrip, zoals verstilling of segregatie. Het vinden van een beeld/vorm dat passend is, gebeurt zittend aan de keukentafel, mijmerend in bed of al schetsend met klei. Het blijft een zoektocht.
De steen heeft in zich wat de beeldhouwer wil maken, tenminste als hij daar liefdevol mee omgaat. De steen is zijn vriend, niet zijn tegenstander. De beeldhouwer moet vriendschap sluiten met de steen, er geduldig mee aan de slag gaan en er vaak naar kijken, aanraken en voelen.
De beeldhouwer Laus Heezemans (Nederland 1947) werkt voornamelijk met Belgisch hardsteen, zowel in geometrische als in organische vormen. Zijn beelden zijn eenvoudig van vorm: details en versieringen laat hij achterwege. Bij het maken van een beeld gaat hij meestal uit van een idee of van een begrip, zoals verstilling of segregatie. Het vinden van een beeld/vorm dat passend is, gebeurt zittend aan de keukentafel, mijmerend in bed of al schetsend met klei. Het blijft een zoektocht.
De steen heeft in zich wat de beeldhouwer wil maken, tenminste als hij daar liefdevol mee omgaat. De steen is zijn vriend, niet zijn tegenstander. De beeldhouwer moet vriendschap sluiten met de steen, er geduldig mee aan de slag gaan en er vaak naar kijken, aanraken en voelen.
‘Ode aan Jean Arp num. 2’, hout, zink en Belgisch hardsteen, 85 x85 x 10 cm