Exhibition Untitled TZT086 groepsexpositie
Karin Beyens, Margriet van Engelen & Gabriel de Gaudi

3 mei – 20 mei

Finissage zondag 20 mei 15 – 17 uur

Karin Beyens

Karin Beyens (BE): “Door de techniek van de droge naaldets en de collage is mijn werk de afgelopen jaren geëvolueerd naar geometrische abstractie. Het basismateriaal waarmee ik werk is de Mylar polyester(folie). Mijn recente werk bestaat uit gereduceerde, monochrome geschilderde lijnen en vlakken. Basisbeginselen als de vorm, de kleur, de textuur en het materiaal worden op een formalistische werkwijze onderzocht. De panelen en objecten, bestaande uit de Mylar polyster(folie) en de polystyreenplaat zijn laag in gewicht, maar zo geconstrueerd dat ze als installatie tentoongesteld kunnen worden. De presentatie is steeds een geherformuleerde uitdaging van hangen, stapelen of neerleggen, ontdaan van een kader met een open structuur in interactie met de ruimte. De werken zijn wat ze zijn en de toeschouwer observeert.”

Margriet van Engelen

Voortdurende verandering is een belangrijk aspect in het werk van Margriet van Engelen (NL 1943). Verandering vindt plaats door gebruik te maken van spiegels, licht en het geven of suggereren van andere achtergronden bij eenzelfde werk. Ze vraagt zich af: ”Waar liggen de grenzen van wat ik wil beelden?” Dit kan alleen beantwoord worden door dit te gaan onderzoeken. Haar objecten gaan een relatie aan met zonlicht en er verschijnen andere schaduwen dan het object, wat haar erg verrast. De magie van haar werken komt voort uit een samenspel van licht en lijn, die de beleving weergeeft van de verschillende perspectieven die leven om ons heen in een wereld die in beweging en verandering is. De meest actuele kunstwerken vinden hun inspiratie in alles om ons heen. ‘Alles is met elkaar verbonden en als dunne draden geweven in een groot weefsel van het leven’.

Gabriel de Gaudi

De niet-objectieve kunst van Gabriel de Gaudi (IT 1953) speelt zich af in de ruimte, net zoals ze zich afspeelt in de tijd: het is zowel vorm als gebeurtenis. De kunstenaar identificeert zich met hetzelfde onderwerp dat de beelden uitzendt, waardoor een werk tot leven komt dat niet alleen wordt bekeken maar vooral ook wordt ervaren. Net als een acteur die op zijn beurt deelneemt aan het verhaal, is de gebruiker van het werk niet alleen toeschouwer, maar op vertrouwelijke wijze betrokken bij een uitwisselingsgebied. De betekenis van het werk gaat daarom verder dan de abstracte of concrete kunst, omdat het niet alleen doordrenkt is met het huidige leven, maar ook met filosofische concepten en perceptieve dimensies. Dankzij het voortdurende experimenteren met visuele resultaten zijn ze nooit repetitief, dankzij de overheersende betekenis.