www.art.salon/artists./christiane-g0ssel

www.christianego.blogspot.com

Ik ben opgegroeid in een artistieke omgeving. Mijn vader Hans Bernhard Gossel was glasschilder. Hij leidde van 1956 tot 1966 de afdeling Glasschilderen aan het Städelsches Kunstinstitut in Frankfurt/Main. In 1960 richtte hij het ‘Atelier Glasmalerei Gossel’ op.

Mijn artistieke weg leidde van houtsculpturen naar metalen sculpturen naar werken op papier en doek.

In het begin van mijn artistieke werk was ik georiënteerd op een geabstraheerd figuratieve vorm, gemotiveerd door Homo Sapiens, een denkend wezen .
De aanvankelijk massieve vorm in mijn werk streefde steeds meer naar transparantie. Door het werken met metaal in de vorm van aan elkaar gesoldeerde dunne metaalstaven raakte ik vaak aan statische grenzen: De beelden vielen uit elkaar. Door deze teleurstellende ontwikkeling heb ik mijn vertrouwde omgeving en ervaring verlaten. Het was in feite het begin van een nieuwe weg. Mijn interesse in de getekende lijn op papier werd daardoor steeds groter.

Een vel wit papier biedt alle mogelijkheden. Materieel gezien is het een tweedimensionaal oppervlak, immaterieel gezien wordt het een onbegrensde ruimte.

Op papier had ik de mogelijkheid om getekende lijnen te creëren als mengeling van overlapping, van ondoorzichtigheid, van opening, die niet alleen ruimtelijke oriëntatie kunnen suggereren, maar deze ook tegelijkertijd opheffen. Ik heb veel met verschillende technieken op papier geëxperimenteerd, zoals etsen en zeefdrukken. http://www.christianegossel.org/

Met de tijd is mijn werk veranderd naar een rustig meditatief karakter.

De Lijn die het meditatieve karakter vormgeeft en de achtergrond die de lijn de ruimte geeft is het onderwerp geworden.

Ik werk voornamelijk op een bewerkt wit, bijna monochroom vlak, op een linnen of katoenen doek. Niet met de focus op een punt, maar op meerdere subtiele, dunne lagen getekende lijnen. (acryl en aquarel) Ik noem het de subtiele gelaagdheid van de waarneming. Meerdere subtiele waarnemingslagen over elkaar met lichte kleurelementen vormen niet alleen het uitgangspunt voor de met grafiet/pencil getekende lijn/lijnen, maar vormen ook een intense beleving van ruimte. Het materiaal op zichzelf en het bewerken van het doek vormen telkens weer een nieuwe uitdaging.

Eenvoud en helderheid worden gevonden in een uitgebreid en langdurig schildersproces: De lijn groeit uit dit complexe proces in een contemplatieve sfeer. Vermoedelijk is het schildersproces even complex als de inspanning van de toeschouwer om zich open te stellen voor de contemplatieve inhoud.

De lijntekening doet me denken aan een bijna niets, dat op een bepaald moment verschijnt. Het vormt, verdicht, zet voort en de onbepaaldheid, de leegte en de vrije, toevallige keuze ervan worden bevraagd.

De lijn verbindt het indirecte met het onmiddellijke; de lijn verwijst naar zichzelf, ze documenteert niets.
De lijn is een ondefinieerbare beweging geworden, die snel oprukt tot aan de grenzen van ons bewustzijn. Zij staat aan de oorsprong van onze gebaren en gevoelens. De lijn wordt een metafoor voor dit mentale proces, zowel dat van de kunstenaar als dat van de toeschouwer.

Uiteindelijk maakt de kijker het gepresenteerde object zelf af.

Ik beschouw mijn werk als reflectie (bezinnen/nadenken), ook als tegenstelling voor deze tijd met zijn snel wisselende beelden. Mijn werken vragen om langzamer aan te doen, een stap terug te doen om vervolgens vooruit te kunnen kijken.