Bowe Roodbergen: Zonder franje Al voor ik het woord “kunst” verbond aan dingetjes die ik maakte waren die van franje ontdaan. Waar het om ging was dat het mooi moest zijn, esthetisch, en het werd altijd eenvoudig, strak, minimalistisch zou ik nu zeggen. Zou het rechtlijnige denken van Heit daar aan ten grondslag liggen of juist onze gezamenlijke lust, het Friese platteland en de natuur? Beide, neem ik aan. Inmiddels heb ik ook nog eens de kleur versoberd tot het uiterste, ik zocht en zoek nog steeds naar nuances in het zwart: Zw-art. En nu ook in het wit. Zou dat te maken hebben met deze tijd van minder, minder, minder? Het kan geen kwaad de nuances in het zwart én het wit te kunnen onderscheiden. Nu meer dan ooit.